Giderken Şiiri - Yunus Akkale

Cahille sohbete başlama söze
Cevherini boş yere satmadan git.
Demirden teli takılı bir saza
Bülbüle nameler okutmadan git.

Her dem okuryazar aynı yazıda
Tavşan gölgesine koşan tazıda
Çoğun dağıtır bölüşür azıda
Bir zerresini alma yatmadan git.

Kalbi kararırda öyle isyanda
Hesabı berbattır ulu divanda
Baldan tiksinir tat bulur soğanda
İspatı bir yana uzatmadan git.

İnsanda ilim ne mülkte ne kürkte
Düşünce özünde akılı denkte
Acı asma koruk verir tevekte
Tadına tuzuna bakmadan git.

Tembelin dili işte ayağı külde
Zengini sayarda servetin bölde
Kendini bulur Bağdat’ta selde
Ardında yetimi ağlatmadan git.

Şahin av avlar kekliği tutar
Kargalar çöplükte parçasın yutar
Sağ sola çatar nefretini satar
Hesabını lehine tutmadan git.

Hep nefsini kendi kendini düşünme
Nefretin atına binip eşinme
Yelle doğup fırtınayla taşınma
Batılla barışıp azıtmadan git.

Ben bilirim deme körü körüne
Yinede fikir danış sor birine
İnadı pasıdır gönül kirine
Viranda bir mezar aratmadan git.

Öyle bir ölçü al perçini rıza
Aldığın yük güç gelmesin omuza
Katıver yemekte lezzeti tuza
Canları bir zaman incitmeden git.

N’ olur biraz hoş görüver düşkünü
Bırakırsın bu Dünya’da köşkünü
Allah rızasına kul eyle öykünü
Sonsuza dualar unutmadan git.

Allah Düşürmezde mümini dara
Dünya’da bolluğu girmesin dara
Gülde gül açsın ne gerek var hara
Kendini Dünya’da yakmadan git.

27 Temmuz 2007-Andırın