İçimdeki küçük kız,
Nereye kaybolduysan çık ortaya!
Ben hala şoktayım anlıyor musun?
Şaşkınım hala.
Tek bir ümidim kalmış avucumda kala kala.
O da kaybolursa,
Yok olursa,
İnan hiç kimse engel olamayacak
hayat defterimi kapamaya...
Parmaklarım sıkışıyor birbirine
Sıkıntıdan, kederden.
Her gün bir darbe yiyorum zaten
Senden, her yerden.
Ben ağlıyorsam eğer sen şimdi
gülerken,
Her dakika nemliyse gözlerim
Belki de erken.
Ama hiç mi üzülmedin ben çekip
giderken...
Sevindin belki de
Nasılsa sadece bendim
onca dayanılmaz acıyı çeken.
Her anımda sırtımdayken gölgen,
Ruhumdayken leken,
Mutsuzum, seni böylesine severken,
Söylesene nasıl ağlamayacaktım
arkama bakmadan giderken...
Kayıt Tarihi : 14.12.2007 19:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!