Köhne penceremde günü beklerken.
Ufkuma karanlık çöktü çok erken.
Çaresizce doldu taştı gözlerim.
Yeşerecek kuru dallarım derken.
Boşa hayal edip yordum kendimi.
Kimler sarartmadıki beti benzimi.
Çiçeklenmiş ümitleri dererken.
Farkettimki duymuyorlar sesimi.
Aciz kaldım bu hayat oyununda.
Susuz kaldım okyanus ortasında.
Gönül isyanlarda kendi yasında.
Veda bile etmem artık giderken.
Kayıt Tarihi : 11.3.2007 00:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Ünaldı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/11/giderken-128.jpg)
Gönül isyanlarda kendi yasında.
Veda bile etmem artık giderken
Yürekteki hüzünler kederle yazdırmış gönlüne sağlık sevgiler
güzel şiire tam puan'' yüreğinize sağlık
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (4)