Giderim Yollarım Irak Şiiri - Sadık Toraman

Gece çocukların çığlıklarıyla uyanmak,
Aç karnına kurşun yemek,
Kimse istemezdi böyle yaşamayı…
Çiçekleri ezip geçen postallar,
Namlunun ucunda bir hayat hayat mıdır?
Yıkılmış evlerde taze cesetler,
Gözyaşlarında barut kokusu ve ter…
Gökten yağan yağmurlar kirli,
Toz toprak içinde kan kırmızı ağıtlar,
Öfkeyle inen eller hep kendi bedenlerine.
Giderim yollarım ırak…
Kimse özgür değildi kurşunlar kadar.
Hiçbir kuş uçamıyordu yavrusuz.
Ve güneşsiz açmıyordu hiçbir çocuk gözlerini.
Tarihin bile utandığı bir dünya sanki…
Aşağılık bir film gibiydi.
Gözlerimizle gördüğümüz,
Tok karnımıza seyredip prim verdiğimiz,
Aşağılık bir film gibiydi yaşananlar.
Giderim yollarım ırak, giderim yollarım insan…