Biliyorum Amata. Her gidiş bir terk ediş. Ve O gidişlerinin bile hakkını vermişti. Yalnızlığını baş ucuma sermişti. Bakışlarını üzerime,kokusunu tenime serpelemişti. Yüreğimde bırakmıştı parmak izlerini. Ve ben ne zaman yüreğime dokunacak olsam,hissedecek sanıyorum beni. Ve vazgeçiyorum. Kim bilir belki geri gelir yüreğimde kalan izleri de siler. Ne yaparım ben o zaman Amata.
Gitti…
Kötü de olmadı hani…
Gecelerin hakkını daha iyi verir oldum. Şarkıların açtığı bıçak kesiği yaralarla dolu şimdi ruhumun her bir yeri. Alkol çok kötü bir şey derdim çooook önceden. Halt etmişim. Dudaktan kalbe kadar açılan yaralara nede güzel geliyormuş. Hele bir de aklımı da başımdan aldığında,vuruyorum masaya elimi. “O bu gece gelecek”.
Sabah ayıldığımda bakıyorum yok yanımda. Olsun.
Günün birinde derse ki; “ Aramadın bir kez” diye. Şahitsin sen Amata,her gece seslendim ben ona.
Gitti…
Her gidiş bir terk edişti. Ve o gidişlerinin hakkını bile veriyordu.
Acıları koydu yanıma,
Son sözlerini iliştirdi aklımın odalarına…
Ve hayallerimin enkazı altında bırakarak bu aşkı
Kurduğumuz tüm köprüleri yıkarak
Gitti gözümün önünden.
Niye öyle bakıyorsun Amata. Tamam dünyanın sonu,O’nun bu gidişi. Ama tabi ki ağlamıyorum arkasından.
Çok vaktimiz yok hadi kalk gidiyoruz arkasından,
Bizden daha fazla uzaklaşmadan…
Kayıt Tarihi : 3.2.2012 14:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!