Giderim oğul Şiiri - Sedat Yıldırım

Aldım koltuğuma kırık sazımı.
Ardıma bakmadan giderim oğul.
Bir koca yalanmış meğer bu dünya.
Uyandım rüyadan giderim oğul.

Tutmaz ayaklarım titrer dizlerim.
Silindi tarihten artık izlerim.
Karanlık görüyor şimdi gözlerim.
Artık bu dünyadan giderim oğul.

Sanki ne yaşadım sanki ne geldim.
Ne tarlalar sürdüm,ne ekin ektim.
Ne güneş altında ekinler biçtim.
Atım hazırlandı giderim oğul.

Bir harman da dokuz çocuk büyüttüm.
Ektiğim buğdaydan unlar öğüttüm.
Bu yalan dünyada çok dertler gördüm.
Şimdi keşik ben de giderim oğul.

Anan ben den önce gitti yer buldu.
Yüreklerim yandı yandı burkuldu.
Onun gidişiyle çok şey yok oldu.
Artık ben de ona giderim oğul.

Arkamı geçmişe döndüm giderim.
Soldu kapımdaki canlı güllerim.
Ağzımda dolanır oldu dillerim.
Bitirdim vaktimi giderim oğul.