Giderim Bu Şehirden! Şiiri - Avni Bozkaya

Sende buldum coşkuyu, koştum sokaklarında.
Sende buldum dostluğu, dolaştım parklarında.

Ne hayaller kurardım, gençliğimi yaşarken.
Kuşlar gibi uçardım, eş ve dostla gezerken.

Ne kadar da safmışım, inandım vaatlere.
Gönlümü kaptırmışım, sahte gülücüklere.

Yıkıldı bütün dünyam, hayatım zindan oldu.
Nerde o tatlı hülyam? Artık gül gibi soldu.

Giderim bu şehirden, soluk bile almadan.
Gömdüm anılarımı, adını hiç anmadan.

Gezdim gurbet illerde, şüphe ile bakarak.
Dolaştım vadilerde, bulamadım bir durak.

Yolumu kaybetmişken, çaresizlik içinde.
Ümidimi yitirmişken, perişan bir biçimde.

Açıldı nurdan kapı, dediler gir içeri.
Âlemlerin sultanı; “hadi koş kalma geri! ”

Baktım nur cemaline, heyecan aldı beni.
Düştüm ol dizlerine, “kalk; kabul ettik seni! ”

Yeniden gelmiş gibi, sarıldım hayatıma.
Tekrar dönemem geri, sığındım Sübhan’ ıma.

Birden açtım gözümü, gördüğüm rüya imiş.
Hakka salam özümü, bana bir ikaz imiş.

13.07.2005