Giderim Şiiri - Cahit Konut

Elli yıl yoruldum, ben bu yollarda,
Beni tanımazsan çeker giderim.
Değerimiz sakız oldu dillerde,
Eteğimdekini döker giderim.

Dost göründü, dam ardını dolandı,
Pişmiş aşa suyu kattı yollandı.
Duruydu sularım, şimdi bulandı,
Çağlayan sel gibi akar giderim.

Muhtacım ben gaydalı bir sadâya,
Çıkıp özgür olsam, ıssız adaya.
Kilitlendiysem de dar bir odaya,
Vururum kapıyı, çıkar giderim.

Kimisi Anya’yı, kimi Konya’yı,
Kimi İstanbul’u, kimi Roma’yı.
Kimi Endülüs’ü, kimi Dünya’yı,
Ben de gemileri yakar giderim.

Bütün yükler omuzumda, terkimde,
Derdimin dermanı yoktur hekimde.
Zorba eşkıyada, haksız hâkimde.
Bırakmam hakkımı, söker giderim.

Çıkmadı atımın başından yular,
Neden meyvelerim dalında ular.
Bütün sıkıntılar içime dolar,
Şu kalleş dünyaya takar giderim.

Nice zorlukları dağdan aşırdın,
En sonunda sen yolunu şaşırdın.
Kardeşleri birbirine düşürdün,
Gerçeği yüzüne çakar giderim.

KARACAOZAN’ım; bak ne haldeyim,
Dönüşü olmayan kör bir yoldayım.
Seller sürükledi, şimdi göldeyim,
Derinlere doğru çöker giderim.

13 Aralık 2018 GÖLBAŞI