Giderim Şiiri - Kul Sedat

GİDERİM
Şu yalan dünyanın neyini gördüm
Mevla lütfeylesin çeker giderim
Sevdim insanları belamı buldum
Gözümün yaşını döker giderim

Bağlandım güzele yara büründüm
Yandım alev alev kora büründüm
Yüce dağ başında kara büründüm
Ordan enginlere akar giderim

Felek yumruğunu vurdu pek gibi
Bir zalim kaderi verdi yük gibi
Şu fani dünyada murat yok gibi
Kuşlar gibi kanat takar giderim

Feryat figan mekan kurdu gönlüme
Mevla kara yazı yazmış alnıma
Ağlayan bülbülüm kondu dalıma
Tomurcuk güllerle kokar giderim

Engin gönüllere duydum muhabbet
Yakamızdan düşmez oldu sefalet
Aldı yerden yere vurdu muhannet
Gözünün içine bakar giderim

Kul Sedat yıkıldı gönlümün köşkü
Verdim tüccarlara sefayı zevki
Bir ölmez güzelden aldığım aşkı
İnsanlık bağına eker giderim