Giderim Şiiri - Sait Kurupınar

Bu şehirden giderim, giderim bu şehirden.
Uzaklara giderim.
Kokusunda gül büyüyen kucaklara giderim.
Dumanında cennet tüten tuzaklara giderim.

Kırağı çalan ayazdan, gökte yıldız sayan çocuklara,
Hurma çöpü timsali bükülen aya
Düşüp kalkan, yorulan çocuğa,
Bakışında hasret, cennet tüten anneye giderim.

Yol başında bekleyip, sürü sayan çobana,
Koyun ayağında toz olup özgürlük çağıran kırlara,
Basamakları taşlar olan zirve dağlara,
Zirvelerden ışıklara tutunup güneş yazan nurlara giderim.

Göz seyirmesi hayallerden kaldırım parkelere,
Ruhumun cesedinden önüme düşen gölgesine,
Usanıp günahlarımdan kaçan ruhumun içine,
Artık bilinmeyen bilmeklerden gitmeye giderim.

Hiç olmamış olmaklardan,
Çizgice kadere çetele tutan günlerden,
Utanıp kaçtığım düğünlerden,
Şehitler şehidinin düğününe giderim.

Minarede seslere gark olan namelerden,
Kabarcık terlere hamile olan alınlardan,
Nisan yağmurunda toprak kokan ellerden,
Bir annenin özlem çeken kavuşmasına giderim,

Şeytan kokan günahlardan,
Nefsimde Firavun'a Hamanlık yapan vezirlerden,
Semaya kalkıp benliğini ezen velilerden
Bende kalkıp aşk halayına,
Bir "La"çizerek tutunup yıldızlara giderim.

Giderim buralardan giderim.
Göklere giderim.
Tarık'tan atlayıp şehirlere inerim
Işıklarca aşk yazan tabiplere giderim.

Hızır olup peygamber düşünde gezsem,
Güneş olup dünyaya günler katsam,
Bir nehirce dağları ovaları ıslatsam,
Annemce içimden dışıma merhamet dolsam;

Giderim buralardan giderim
Uzaklara giderim,tuzaklara giderim.
Kokusunda gül büyüyen kucaklara giderim.
Dumanında cennet tüten tuzaklara giderim...