Giderim Şiiri - Ozan Bindebir

Bir can verdin eğer geri istersen;
Ecel şerbetini içer giderim.
Yobaza cennetten bir yer göstersen;
Cehennemi kendim seçer giderim.

Zaten cehenneme döndü yeryüzü,
Toz duman kapladı dağları, düzü.
Cehalet bitirdi tüm ömrümüzü;
İnsanlar içine naçar giderim.

Rüşvet mi verirsin huri, gılmanı?
Böyle inananın var mı imanı?
Koy önüne yesin sapı, samanı;
Yetmezse tarladan biçer giderim.

Nefsimi taşlarım; şeytan taşlamam
Hakkı, adaleti asla boşlamam
Hayal cennetinde huri düşlemem;
Cahil meclisinden kaçar giderim.

Camilere derler: “Allah’ın Evi”
Demek sende oldun bir emlak devi…
Bir gün olsun bana versen görevi;
‘Evsize ev’ diye açar giderim.

Heceler; ilmektir, şiir; kilimdir.
Beynim azmettirir, suçlu; dilimdir.
Benim tek rehberim; fendir, bilimdir
Kâinata ışık saçar giderim.

Hocanın dilinde hep aynı vaaz;
Ya “oruç tut! ” diyor, ya da “kıl namaz”
Bindebir’e sende dersen: “beynamaz”
Bende bu dünyadan göçer giderim.

07.11.2016