Bir yel eser ardımdan giderken
Gitmemi ister gibi bu şehirden
Oysa ne aşkla severdim bu şehri
Sokakları bile farksız oldu artık zehirden
Sorular uçuşur bi çare akıl neylesin
Biraz sabret gitme der yürek ayaklar neylesin
Yüzüm ıslanır yaşlardan gözler neylesin
Ben artık değil bu şehirden
Benliğimden bile giderim böyle bilesin.
Şimdi yangın misali yanar yürek bedende
Alev alev yangınlara sebep olur gözlerin
Yaralarım kabuk bağlamaz kanar ha kanar
Beni paramparça eder o son sözlerin
Görmen giderken ardına bakarda gider
Herkes zanneder ki bakılmadan olur son gidişler
Onlar ben değil ki yanmadı ki nereden bilsinler
Acın kalsın ki yanımda bir daha ağlamasın bu gözler
Giderim bugün sürgün yediğim gönlünden
Memleket hasreti gibi vuslatı beklerim
Şüphe kalmasın aklında bu gidişimden
Dönsem bile bu şehre, seni es geçerim
Sen tanırsın beni bilirsin bu yetim yüreğimi
Ve sen bilirsin benim en dönüşsüz gidişlerimi
Sana gelirken herkesten gittiğim gibi
Senden gittiğimde görürsün vazgeçtiğimi
Kayıt Tarihi : 20.2.2015 18:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!