Giderim Şiiri - Akın Aziz Özmen

"Sanma ki tükendim çocuk sanma ki öldüm;
Farzet ayağım takıldı da yerlere düştüm.
Bu düşüş son sanma,sanma ki kalkmam,
Bir düşüp bin kez kalkar giderim.

Öyle bir kalkarım ki çocuk;
Denizler köpürür,
Volkanlar patlar,yapraklar dökülür.
Sonbahar kisvesiyle umduğum yerden,
Döktüğüm yaprağı toplar giderim.

Sanma tükendim çocuk sanma ki öldüm;
Ben diri diri hep toprağa gömüldüm.
Sanma bu çelmeler yanlarına kalır,
Mezarlarına taşı diker giderim.

Susarım sanma çocuk, sanma korkarım;
Hepsi gitse bu oyunda yine ben varım.
Kahpeliğin seneryosunu yazan onlardan,
Gün gelir hesabı sorar giderim.

Yüzüme gülüp arkadan iş çevirene,
Sinsi sinsi bana diş bileyene,
Utanmadan birde kardeş diyene
Bal içsemde ağu kusar giderim.

Öyle bakma bana çocuk; gözlerin dolmuş,
İnceldiği yerden kopsun,
Ne olacaksa olmuş.
Ne bir söz gerek artık nede haykırış,
Satsan etmez topuda üç beş kuruş.
Felek ile başlar amansız bir yarış,
Bittiği yere küfrü basar giderim."

29 Eylül 2014