Giderim Şiiri - Mehmet Arslan Zahiri

GİDERİM

Borç ile başladım memuriyete
Sırtımdan borcu atar giderim
Varlıkta geçmedim bir adım öte
Dertli bülbül gibi öter giderim

Yirmi beş yıl dedim kırk yıl çalıştım
Çalıştım da cefalara alıştım
Kaderimle gurbet elde buluştum
Yanarım ateşte tüter giderim

Her dem göğüsledim rüzgarı samı
Bunca yıldır çektim kaderi gamı
Kimse anlamadı benim sevdamı
Gizlerim sevdamı yutar giderim

Ömür boyu hep şansımı zorladım
Çoğu koydum azla nefsi körledim
Düz dururken sarpa sarpa terledim
Kötü kaderime çatar giderim

Seçemedim dost görünen düşmanı
Hasetler istemez engel aşmanı
Fayda vermez oldu işin pişmanı
Bir derdime bin dert katar giderim

Gaflet uykusundan açmadım gözü
Ayırt edemedim dumanı tozu
Asfaltlı yol sandım batağı tozu
Yol diye batağa batar giderim

Seherde açarmış bülbülün gülü
Aşkın deryasına akarmış seli
Sonsuza gidermiş aşığın yolu
Vaktinde yolumu tutar giderim

Eskidi sandalye kırıldı masa
Az olan gelirle dolmadı kasa
Allahın Resulü bana gel dese
Meydanda canımı satar giderim

Uzaklardan davul sesi hoş gelir
Fukaranın eli, cebi boş gelir
Bahar geçti yazda gider kış gelir
Ecel gelir ömür biter giderim

Mehmed im yastığa düşende başım
Gözlerim kan ağlar sel olur yaşım
Bir gün olur uçar gider can kuşum
Musalla taşına yatar giderim