Giderim Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

Mazide kalmış yıllarım
Dikenle dolu yollarım
Yaşarken herkes umutla
Ama yokluk hep yanında

Bir ağacın yaprağında
Güneşin gördüğü son nokta
Gitmiyor bir şey yolunda
Acı var öbür kolunda

Geçti gitti tüm atlılar
Kevserlerden su içmeye.
Başladım ki, beklemeye.
Damlalarından içmeye,

Bir selüloz kağıdından
Çelik kanatlı uçurtma
Oje evler, ruj kuleler
Ruhuma doluşan sıtma

Terennümü doğru buldum
Bekliyorum, yudum yudum…
Hazan mevsimi kuruttum
Gölgesinde ritim tuttum…

Telden arabalar göçtü
Yüklerini alaraktan
Tekerleğine hapsoldu
Makarası terzilerin

Rüzgâr artık esmez serin
Mevzu derin, fikir derin…
İniş bitti, şimdi çıkış
Adı değişir ezberin

Merdivensiz, sekerekten
İster kırk beş, ister seksen
Haber gelsin bi, yüksekten
Akacağız hep yürekten