Giderim Şiiri - Oğuzhan Kandemir

Sağnak yağmurlardan miras’ım geceye.
Üşürüm,özlerim,susarım.
İnceden,incitmeden küfrederek,
Her katersinde bir günahımı hesaptan düşerek
öylesine ıslak akar giderim.
Bin sitemden geriye, nefret ekmeden göz bebeklerine.
Bela okumadan,belasız koymadan,
Toprak sarmış ciğerimden
Derinden çekilmiş bir nefes duman gibi
Kaybolurcasına süzüle süzüle giderim.
Ulu bir çınarın altına gömerek düşlerimin gülüşünü
Gölgesinde umutlarımı kanatarak bağrından.
Bir sabah esintisinde kırlan kuru dal gibi,
Lanetlemeden,beyaz beddualarla.
İçimden ama taa derinden söylene söylene giderim.

Ben giderim de…
Senden her gidişimde,
Kancık gecelerin zafran işlemeli tenhasında yokluğumu hissedersin.
Alışkanlıklarını alıştırarak yeniden,farkında olmadığın yanlızlığına,
Bir cift göz gömersin ardında bıraktığına.
Ve sen o gözlerle gömülürsün,
Geçmişin,geleceğin kirletilmiş topraklarına.
Her acıyan sızında ‘’ahımı’’ anarsın,
Rol kesen ucuz yeşilçam figuranlarından çaldığın kavganla,
Aynalarda avutursun sahte gülücüklerle ırzına gecilmiş ruhunu.
Kabullenebildiklerinin,kabullenemediklerinden intikam alacağı gün,
İşin işten geçmeye yakın olduğu gün yani.
Nefesinle var olan dudaklarındaki titrek isyan,
Sana lanetler okutur zamana, yanlızlığına,akıl hocalarına.
Ve sen yine çiğ düşmüş gözlerinle gömülürsün,
Koluna taktığın bihaber delikanlının umut bataklığına.
Her helaline ihanetinde ‘’ahımı’’ anarsın.
Dedim ya ay yüzlüm…
Günahlarımı geceye gömer im sağnak yağmurlar ertesi
Miras’ım geceye.
Sen işlemeli heybeme mirasımı doldurur,
Üşüye üşüye cehennme giderim.
Sendeki bu gidiş kimden nereye….