hayata gözlerini yummuşcasına uyumak varya
senli benli günlerin hatırına.
ucu bucağı olmayan tren vedalarında
elinde buruşmuş biletiyle;
duvarların sertliği kadar olmasa da
kalp ağrıları vardı geçmişten günümüze.
sahici bir yalnızlıkla ilerleyip
sigara molasında otobüsün
son kez de olsa seferlerine katılmak.
sebebi önemsiz olan bir yaşam mücadelesiyle uyanıp
nefes kesen bir korkuyla yaralamak kalpleri
yıldızlı, soğuklaşmış gecelerde
yorgan altında ısınmanın rahatlığıyla üşümek delicesine.
senli benli akşamlar
yataklar
son cümleler
süregelen bir tehlike gibi son vermek diline düşen heceye.
yeminlerin dahi kıymet bilmezliğiyle alçalmak deniz kıyısına.
baldıran acısıyla kaybolan yıllara ağlamak
sevdaların en hortlağına bağırıp çağırmak
kaleme kağıda sarılıp da; son nefesini şiire vermek varya
kervanların çiğneyip de; ezemediği bir rüya olsa gerek.
Kayıt Tarihi : 30.3.2004 15:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!