Gider Şiiri - Yüksel Çelik

Deli gönül kime kalbimi versem,
Açarda içine tuz koyar gider.
Dünya düzeni bu yazılmış yazım,
Ezrayil günümü sayarda gider.

Kurudu bahçem de, soldu gülüm,
Bahçivan boşuna sulayıp gider.
Ne gün gördüm, ne murat aldım,
Bir türlü peşimi bırakmaz kader.

Dertliğim derdime derman ararım.
Tabipler yüzüme bakıp da gider.
Düştüğüm yerden kalkmak isterim,
Gelen de bir tekme vurup da gider.

Bir ışık bile doğsa güneşten,
Bulutlar önünü kapayıp gider.
Gün gelirde emir vaki olunca,
Yüksel bu Dünyadan göçüp de gider.

Kime selam verip elimi versem,
Koparır kolumu, bakmadan gider.
Ellisinden sora dost da bulamam,
Bu ömür böyle geçip de gider.