Gider Şiiri - Abdullah Ecevit

Gülden cemaline meftun olduğum,
al zülfünü açma, yel alır gider.
Gece gündüz hayaline yandığım,
hayalin gözümden, ben alır gider.

Aşamadım yüce dağlar ardına,
varamadım benden ırak yurduna,
tutuldum da muhabbetin derdine,
dermansız bedenim kan olur gider.

Koca dünya arşın arşın gezerim,
dünya senin düzenini bozarım,
yazılmayan hallarını yazarım,
halimi duyanda taş erir gider.

Irak derler memleketin, yurduna,
kardeş derler kuzusuna, kurduna,
düşürdün de beni böyle ardına,
divane başımı yol alır gider.

Nicolayım böyle aşkın elinden,
ferman eyle, haber yolla halinden,
ak güvercininden turna telkinden,
haberin almayan kul erir gider.

Abdullah'ım pişman oldum sevmeye
hazan vurmuş gül misali solmaya,
ahdim olsun felek senden almaya,
ahdini tutmayan can verir gider.