Kiminin siması aya dönerken...
Kimisi yüzüne bül alır gider.
Dünyada insanın ömrü sönerken...
Bazısı eline gül alır gider.
İnsan unutunca sınavda şartı...
Görür yaratandan kırmızı kartı.
Akıla gelmezse ahrette tartı...
Onlar heybesine kül alır gider.
Kul yalan dünyayı sanıyorsa boş...
Nefse der ki oyun, eğlenceye koş.
Elinde kadehler olarak sarhoş...
Mezeye ilave mül alır gider.
Ne için ey insan savaşın, cengin ?
Yarın hesap günü sorulmaz rengin.
Kaliteli kefen alırken zengin...
Garipler üstüne tül alır gider.
Av olan şahıslar giderken ava...
Dilerim durumu kazasız sava.
Şairim diyerek atarken hava...
Korkarım Cumali zül alır gider.
Mül: şarap
Zül: ayıplanacak şey, utanç verici, küçültücü davranış.
Kayıt Tarihi : 2.4.2023 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!