Gidenya (Aşk ülkemin ülkesi)

Dağıldım, dağlarımın üstüne ben dağı yüceldi.Orda dağıldım.Dağlandım,ama bağlandım sana. Dağılan parçalarımı topluyorum, direnen sevgin.Çok güçlü sevgi tohumları ekmişsin ki benden çıkmıyorsun.
Merhemsiz, neşter değmemiş gidişlerini,geçemedim. Tene yakışmış inci hayallerimin bilindik bilinçaltlarında sene varmanın senesi dolmamışken gelmenin yollarını asfaltlıyor dualarım,özlemerim,seni sen kadar isteyen benim..

Günlerin gülleri üzerine helezonlar çiziyorum, başladığım(n) noktaya dönüyorum. Düşünüyorum, düşündükçe seni bıraktığım en son noktada buluyorum üç noktalara nota veriyorum …
Ve asi olmadan asilce yaşıyorum yalnızlığı.Asi olmak, asi gibi çağıldamak başka aşk topraklarında bana yakışmazdı..
Nedenleri, niçinler satarak aşksızlığın tüm imlerini alarak geliyorum yeniden sana.Kendime ve sana dair metinler yağdırıyorum,imlası doğru,,ilgisi ilgililerce onanmış ve bensizliğime paraf atan her imzanın mürekkebinde ıslanıyor hala yaşıyor olman.
An... ve şan amanın dokunduğu ve dokunduğu anda anılmanın ve senli kalmanın kanlı dişleri arasında sıkışık kalan bir hale ayna olup taranıyor arayışlarım.
An'ı yaşamak isteminde iklimleniyorum kükürt kokan minimize tutkularla Bensizliğinin benzi sararıp benimi ararken..An, acıları göğüsleyip çevreliyor etrafımı içinden çıkılmaz örtülerle...Örüşük bir duygunun ekseninde dünyamı ağırlıyor,ağırlığın ve beni aşka çağıran çağrıların…

An'ı yaşamak istemiyorum dedim anılara; ama her yanım anınla sarmaş dolaş...Geçmişimden kalan,kalıntılardan hala an be an gibi tazeliğini koruyan an(ı) larımı tasarlıyor yokluğun hoşluğu…Hoşluk ile boşluk arasında ne kadar sen varsa hepsini yaşadım ama sen kütlesi bitmedi.Uzayın boşluğunda düşmedim; ama sensizliğin boşluğuna düştüm…Düşlerimin kanadı ve sabır havası beni önce benden sonra sensiz kalma uçurumundan kurtardı.
Ve hemen sana mesaj çektim,artık böyle aşka çağıran,ben kokan mesajlar yazma dedin…Ve mesajın sonunda iyiyim huzurum yerimde şimdilik…Mesaj içinde bin mesaj hangisi beni kesti bilmiyorum.

Ağlıyorum, şiir dokunuyor öptüğün ve öpülmekten uzak kaldığın yanaklarıma. Yeniden dünyanın en derin çukurunda yürek dehlizlerim açılıyor.İşte o derinden sana yazdım…Bırak seni seveyim…Bırak sana yazılayım.Tek taraflı,tek heceli ama bir ömür kokan sevdama laf etme bari…
Ulaşılmaz oluyorken benim içindeki ben…Bir yanını yaşamak bari kalsın.Üstü kalsın yaşamların yüreğinde seni içimde taşımanın azizliğini yaşarken sen orda kal…
Ben Ayşeistan’da(aşk ülkemin ülkesi) küresel aşk krizleri artmışken,sevgisiz enflasyonlarım zirve yapmışken ve yüzlerce derdimin bozuk paraları yere ve yara saçılırken sen orda kal…Kalmak da gelmenin bir kalesidir.Sen orda yaşa..Orası da Ayşeistan… Gölgesiz ve nesnesiz kalıyor başkentimden başa başa kaldığım her tümcem.
Umutlara çarpan inilti çıngıraklarından bir de son sesin çıkmıyor bir türlü bin bir türlü halimden.
Kanıyordum, sarılmayı bekleyen bir yara gibi yar senden yar biraz benden yar hep sensizlikten.
Diliyordum ki; dil arasında aynı dile esen yerli meltem gibi dağlarımda esesin yeniden.Ki dağlarımın üstüne bin dağ çıktı,sen gittikten sonra …Oraya varmanın vaveylasında ahlarımla uçuver.Bininci dağda kal…Bin bir gece masalımızı anlat orda bana..Nedenleri neden eden bütün nedenleri anlat..

Saati ve sensizliği durdur. Yelkovan”la 'akrep'e aşk arası sus payı verdim, sen varsın,sen benli ya da bensiz yaşıyorsun diye …
Ve anlıyorum ben seni yazdıkça yandığımı,bu yangınların külünden tavus gibi yeniden bir sen çıkacağını adım kadar umarak ummanlarımın boğazını sana açıyorum.İstanbul Boğaz’ında yeniden sandalımın sanmalarına binerek beni özüne taşıyacağını ve orada o duruşunun hatırına bin ömür yaşamayı suluyorum…Su aşkı hep taşır,aşk hep suyu kirletse de..Su ile sus arasındasın gayrı..Susarak özlüyorum Ayşeistan’ı(aşk ülkesinin ülkesi)