Karlar eriyip, rüzgârlar esince kayboluyor.
Selamsız sabahsız, çekip gidenlerin izleri..
Bina yıkılıyor, dikilen ağaçlar kuruyor.
Yerine getiremediler, verilen sözleri.
Nankör evlatlarının günahını çekiyorlar.
Sağır kulakları çınlıyor kabirlerinde.
Kalanlar aynı yol, aynı izden geçiyorlar,
Köpekler gibi boğuşuyor, kardeşleri de.
Nice yıllar ve nice mevsimler geçti gideli,
Ne göreni duyanı oldu, ne de bir haber var.
Kabristan içinde kaldı, kıyıda ki kabirleri.
Belki de gelemeyecekler, bizi bekliyorlar.
Kalanlar ise hala habersiz, yolun sonundan.
Zira onlarda bizim gibiydi, toprak üstünde.
Yarın bizde kurtulacağız, ölüm korkusundan
Ölümden var mı kurtulan, Azrail’e küsüp de?
Bu sokaklarda, hatıraları, hayalleri vardı.
Bu köhne evde gülüp ağladılar, yaşadılar.
Geride albümde ki, renksiz fotoğrafları kaldı
Belki bu şehirde doğup, burada yaşlandılar..
2023
Uğur Musab Şahin
Kayıt Tarihi : 3.7.2023 13:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!