Gidenlerin Ardından Şiiri - Hulusi Çınar

Ey çocuk sen giderken bir hüzün çöker üstüme
Üzerime üzerime gelir sınıflar, sıralar daha dün konuşmuştuk dercesine
Bu ulu mekanda her bir köşede
Sözlerin üzerine yazılır mahzun hikayeler
Sensiz şu mermer merdivenler sessiz kalır
Salonlar da yoktur artık koşuşturmacalar
Dağ başında ürkek bir ceylanın yüreği kanar
Büyür gözler, büyür büyür dünyalar kadar
Marallar anne ceylanlardan ayrılır
Hüzünler hüzünler dağlar kadar.

Ey çocuk sen giderken bir hüzün çöker üstüme
Seslerine yankı veren duvarlar ağlar
Bir öğretmen sessiz sessiz bir kösede
Seni sayıklar ve seni anar her hecede
Sana yazar en acı ağıtları kalemler
Sen hep yanımda ,sağımda solumda, acıda ,kederde
Veda etmek var mıydı dercesine kaderde

Ey çocuk sen giderken bir hüzün çöker üstüme
Umutların geleceğin ellerinde mahpus kalmış
Sen koş ,var yetiş düşlerinin ardından süratlice
Kem bakışlar, düşman bilse de seni kendine
Sen düş yine de yılmadan ve bıkmadan ilmin peşine
Bir gölgede saklanırken en yakıcı güneşler
Dolunaya yenik düşer en zifiri geceler
Ağlar ağlar baykuşlar geceler susar
Bir dem gelir bir dem gider devranlar döner

Ey çocuk sen giderken bir hüzün çöker üstüme
Kalbinden bir ses gitme dercesine haykırırken
El vedalar bir kara bulut gibi düşer üstüme
Yağmur damlalarını toplar sokakta çocuklar
En mahzun bakışlar pencerede duran ıslak serçede
Bir ürperti, bir titreme bir heyecan
En acı sözdür elveda, en can yakan, en acıtan

Ey çocuk sen giderken bir hüzün çöker üstüme.
Edebinden ağlamazsın bilirim, susar lal olur dillerin
Fırtınalar, kasırgalar yüreğin toz duman olmuş, serilmiş.
En derin duygularda en makbul dualar yaşarmış
Sen ki erdemine sahip olarak bu dinin ve ilmin
Bilirim giderken bu mekandan
Sana rehber olacak daim unutmadığın Rabbin.

Hulusi ÇINAR
12.06.2019