Aslında susmayı öğreniyor insan.
Yüreği feryat ederken bile.
Gidenlerin ardından bakarken bile.
Ve yürürken bile bir tabutun ardından ağır ağır,
Ve ağlayan gözlerle.
Susmayı öğreniyor aslında insan!
Susmayı sayarken gözyaşlarını birer birer.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta