Gidenlere, Bekleyenlere

...
sen giderken
pencereler açıktı
yedi yaşında bir çocuk
elma çakısıyla
bebekliğini kazıyordu
...
sen giderken
gittikçe gölgeleniyordum
gözlerinin ışığı siliyordu gölgemi
-bütün gölgeler ışıkta ölür- diyordun
ölüyordu gölgem
hüzünlü
pırıl pırıl
....
bırakıp gittiğin
bir yol türküsüydü
ellerime bırakıyordun sıcaklığını
o çocuk ardın sıra gülümsüyordu
yemişler en güzel özsularını
salıyordu tomurcuklara
parmak uçlarım-hemencecik-
hasretine kesilmişti
...
bekler bulacaksın
kapı eşiğinde yüreğimi
hasretine gül kuruttuğum
eskirken yüzümdeki limanlar
silmeyeceğim yüzümdeki
suların izlerini
...
bırakarak
kapı eşiğinde yüreğimi
koşacağım
fabrikalara, kırlara
ummadık anında yanımdakine
turnalardan bahsedeceğim
şaşıracak, gülecek hafiften
...
sen bir ihtilalasin
uğrunda öldüğüm
geleceksin bana
..........
..........