Pulları ıslatıp yapıştırırdık zarfa
kocaman şehirler küçüldükçe
mektuplar giderdi uzaklara
düşerdi akşam
aydınlık sayfamıza
kalmazdı yapraklı dalımız
küserdi bıraktıklarımıza
kim uzanmış çimenlere?
bir sigara içiminde
daha molası varken
artık gelemez gezimize
sorma halimizi
damar damardı toprak
yaşam soyup soğana çevirdi bizi
geceleri ağır olsa da uykumuz
bakınıp dururdu bir kuş yuvasında
yürüdüğümüz yollarda kalırdı aklımız
kime sorsak koparılmış bir çiçek gibi
baktı akşama
dönüp durdu kuşlar
günü soludu yokuşta
yüzü asık
küsmüş rüzgara
bir çeşme dibinde
karıştı yaprak toprağa
her ölüm erken ölümdür diyor
cemal süreya
biz de gideceğiz er veya geç
koca suyun aynasında
gülümseyip dursa da bademin içi
yeşiline bürünüp söylense bir türkü
ansızın sevince boşalacak inilti
yalnız o günü kurtaracak ikindi
Kayıt Tarihi : 8.4.2016 23:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!