Gidenler Gelenlerden AF Dilemeli

Gideriz;
hep beraber
kara bir bulut arkamızda.
adım adım uğurlarlar
buruk bir tat kalır,
kalan sevgililerin peşisıra.

Gideriz;
ayaklarımıza giyerekten gül dikenlerini
kanatır yüreklerimizi
sevgiliye sunduğumuz karanfil kokusu.
kanımız akar
oluk oluk,
her seferinde hüzünlenen biz oluruz.
acıyı düğümleriz boğazımıza
yitirmeden umudu
öleceğimizi bile bile
yutkunuruz her defasında
aşka susayarak.
Gideriz;
başımız dik gözlerimiz yaşlı
ki, alkanlar içinde
parçalanan umutlarımızı
dişlerimizle dikerek
yamalı bir çorap gibi sökük kalbimizi
balçıkla sıvazlarız
atmosfere inat edercesine.

Gideriz;
senlik benlik kalmaz aramızda
el ele gideriz
bütün yolcular katılır bize
bir iken bin olur,
bastığımız yerleri
titreterek gideriz.

Giderken biz;
dağ yollarında, bulutlar üstünde
ya da bir meleğin kanatlarında.
kervan kervan gelişini seyrederiz,
tahtımıza oturacak henüz kirlenmemiş çocuklarımızın.

tembihleriz inceden inceye
tarih tekerrür etmesin diye.

af dileriz onlardan
tertemiz bir dünya bırakamadık
yavrularımız sizlere.
ne olursunuz affedin,
gidenler gelenlerden af dilemeli
affedin bizi
AFFEDİN.