Gidenler Dönmez Şiiri - Orhan Bektaş

GİDENLER DÖNMEZ

Ne zaman şehre yağmur yağsa
Sen gelirsin aklıma
Gidişin gelir
Yollarında yürüyüşün
Parklarda çocuklar gibi eğlenişin
Bırakıp giderken
Bir taksinin arka camından bakışın
Derin bir iç çekişin saçlarını savuruşun
Elveda demeden elimi tutmadan
Yüzüme bakmadan gidişin gelir

Ne zaman yağmur yağsa bu şehre
Hüznü yüklenmiş damlalar dökülür yanaklarımdan
Toprak kokusuna karışan ten kokusu gelir

Sokak tentelerinden dökülen
Hiçbir amacı olmayan sular taşır yalnızlığımı
Umudumu buruşmuş kağıt mendiller
Ve rüzgar savurur küllerimi
Bir caddeden diğerine

Ne zaman yağmur yağsa şehre
Gök kuşağını görmek için koşarım
Bir dağ yamacı bulmak için
Bir meşe ağacı gölgesinden seyretmek için gözlerini
Ayaklarıma takılır kaldırımlar
Duvarlar örülür her sokakta
Ben şehirden çıkarım yağmur dinmiş olur
Bir sancı gibi dökülür gözlerimden damlalar
Her renk gri olur.
Bir papatya bulurum
Tutarım elinden göz yaşlarımla
Birlikte yürümek için
Gelemez oysa anlarım
Bilirim kalanlar sadık olur
Gidenler dönmez