Gidenler Şiiri - Nesrin Pekinsel

Vakti gelen gitti, ya da ben gitmesini kolaylaştırdım (hızlandırmış bile olabilirim) zaten gidecek olanın.

İnsan gibi uğurladım; bütün insani duygularımı yaşayarak, yaşatarak… Anladınız siz onuuu... ;)
Aaa başka türlüsü de olamazdı ki canım; insanım ben etten, kemikten, duygulardan, sinirlerden, bilumum iç organlar ve bi dünya hormonlardan ibaretim.

Anaerkil ailem var, ben merkezci genlerim var, akıllı ve zekiyim de ayrıca, hepsinin hakkını vermek gerekir di, dimi amaaa... ;)
Tepkisiz kalmam mümkün müüü? Değildir tabii kiii… (Beni tanıyanlarınızdan “ne mümkün! ” diyen sesler duyuyorum..)

Hiçbir şeyi kurgulamadan, nasıl geliştiyse olaylar onları öylece yaşadım, yaşarım. Pek bi yalvarıp, geri dönmeye çalışanlar çıktı aralarından (geçmiş olsun bu arada) süründüler, hâlâ sürünenler var...Vallahi çok değil, herkesin ki kadar.. ;)
Ortalamayı aşmaz inanın, herkes benim gibi gerçeklerini anlatmaz ya canım, hadi neysee...

Denenmişi denememeyi, denedim de öğrendiğim için, dönecek olanı bir daha denemem diyorum. Asla demem çünkü ne zaman asla dediysem, aslalarda boğulmuştum.
Yaşadıklarım için teşekkürler ediyorum onlara, her biri ayrı bir öğretiydi benim için.

Giden gittiği yerde, tercih ettiği yaşamda gerçekten de isterim ki mutlu olsun, yeni hayatında keyifli olsun.
Olsun yahu beni unutması lazım, yaşadığı güzellikleri unutsun.

Bıraktım gitsin gitsiiinnn, sakın ha geri dönmesin.... De geetttt.... ;)

Haydi dönüp bakın bir kendinize; hanginiz yaşamadı ki bunları?
Ve hanginiz yapmak istedi de, yapamadı bile birazcığını?

26 Ekim 2013