Dosttular, fidandılar, yiğittiler
Kapımızdan şöyle bir baktılar,
Sonra çekip, gittiler.
Gülümsemeleri kaldı, kokuları, ayak sesleri,
Nefesleri kaldı.
Çok yanıldık, çok öğrendik,
Ne zaman yenildik, ne zaman yendik?
Kâh isyan ettiler, kâh başlarını eğdiler
Onlar tam da bize göreydiler.
Ne iyiydiler! , ne hoştular!
Tutamadık....
Son sürat,
Yıldızlara koştular.
(11.Mart.2004)
Ümit Kilislioğlu ÖzgerKayıt Tarihi : 11.3.2004 03:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!