Aynı toprağın gülleri idik.
Sen toprağa karışalı o bıçakla…
Kızıl kanlar şahit buna.
Benim kollarım zincirli artık;
Söylesene söylesene hangi hakla?
Bu mu yaraşır insana?
Kara trenin penceresinden
Bakarım arkamda kalan ele doğru;
Ağlamasın anam bana.
Demir kelepçelerine yanmaz;
Apar topar “hele yanlış hele doğru”
Atılan yiğit zindana.
Vatan için ölenin türküsü
Savrulur parmaklıklardan yele doğru,
Gider o ulu divana.
25 Temmuz 1994
Kayıt Tarihi : 13.9.2015 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!