Her türlü haksızlık sardı dışımı
Öfkemi içime kustum da gittim.
Çok defa sabrettim, sıktım dişimi
Hiçbir şey demedim, sustum da gittim…
Aşk değil, ben oldum kalbe hükmeden
Sessizce uyardım, kırıp, dökmeden
Kasırga misâli yıkıp, sökmeden
İnceden inceye estim de gittim…
Resmen harap olmuş tekmil duygular
Her yerde çoğalmış yersiz kaygılar
Tükenmiş sevgiler, ölmüş saygılar
Dostla muhabbeti kestim de gittim…
Vuruldum, ölmedim dert karşısında
Ölçülü davrandım sert karşısında
Zorbalık püsküren fert karşısında
Kendimi zor tuttum, kastım da gittim…
Gamsız insan kadir, kıymet bilmiyor.
Yeni gelen, eski derdi silmiyor
Ne kadar çağırsam yine gelmiyor
Dermana darıldım, küstüm de gittim…
Sevda biliminde yeni buluş yok
Sadâkat ilminde bir var oluş yok.
Baktım, kahrolmaktan hiç kurtuluş yok
Vefâyı top yekûn astım da gittim…
Bilmedim mi değerini her anın?
Esiri mi oldum boş bir rüyanın?
Şöyle düşündüm de; fâni dünyanın
Boş yere üstüne bastım da gittim…
05.12.2006
Kayıt Tarihi : 16.3.2013 02:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!