Gidenin Ardından...

Radyoda çalan şarkımızı duyunca dayanamadım. Hiç okumayacağın daha doğrusu sana yazıldığından hiç haberin bile olmadığından okuyamayacağın bir mektup yazıyorum. Sensiz bir gün bir yıl gelirdi hani. Seni hep yanımda hissetmek isterdim. Sen sensizliğe dayanamam derdin. Şimdi bunlar ne kadar uzak bize. Kısa düşündüğüm ayrılığa uğurlarken seni onca sıcağa rağmen içim üşümüştü. Öksüz gibi hissetmiştim kendimi. Ama sonra bu geçici bir ayrılık nasılsa belli bir tarihte dönecek diye teselli etmiştim kendimi. O belirli tarihte döneceğini düşünmüştüm ama bana ait olmayacağını hiç hesaba katmamıştım. Dönüşünün bu denli acı olacağını hiç düşünmemiştim ki. Sana kızgın değilim yanlış anlama. Sitem de etmeyeceğim mektubumda. Kızmaya, sitem etmeye hakkım yok ki zaten. Ama kırgınım canözüm. İçimdeki kırıklığa, acıya engel olamıyorum ki. Hem sever hem sevilirdim. Meğer bu bir kandırmacaymış. Lise çağındaki duygularmış saf olan. Biz büyüdükçe çirkinleşir, yalanlar ve çelişkiler girermiş meğer duygulara.
Şu anda soğuk kış gününde yolunu kaybetmiş kuştan farkım yok. En az onun kadar çaresiz, en az onun kadar kimsesiz ve sahipsizim. Onunla aramdaki tek fark o nereye gideceğini bilmiyor ve kendi tercihleriyle yolunu bulacak. Oysa ben benim adıma verilmiş kararlara uymak zorundayım.