Gidenin Ardından Şiiri - Sadık Kocabaş

Gidenin Ardından
Gidişin, kalışından daha çok dinlendiriyor canımı.
Hangi yöne baksam, gölgeler ardında bir sen buluyorum.
Bu yüzden tüm ümitlerimi toplayıp gidiyorum senden uzaklara.
Ruhumun derininde, yorgun düşmüş hatıralar var,
Soğumuş hislerim ve kurmaya mecbur kaldığım yeni hayallerim var.
Kalmanın da artık fayda etmeyeceğini biliyorum.
Ama hiç biri,
yokluğunda keşkelerle yorulacak kadar yakmayacak canımı...
Göğsümdeki en derin yaraya merhem sürmüştüm oysa.
Gönül bahçemde bir nehir akıtıp,
Şafağın en taze vaktinde umutlarımızın alnından öpecektim.
Bir şelalenin sesiyle dualar fısıldayıp,
Ozanların dilinden destanlar serecektim yollarına.
Korkuların perdesini yırtıp,
Aydınlık sabahlara uyanacaktık hep beraber.
Koskoca bir yalnızlığa uyanıyorum şimdi.
Yutkunamayıp boğazımda düğümlenen sözlerim ile,
Kendi kalbimi onarmaya çalışıyorum.
Onarmaya çalışıyorum dememe de aldırma,
her anıyla can suyunu kesiyorum köklerinden,
Sanırım her şeyi bilen ben,
Senin verdiğin acıyı unutmayı deniyorum.
Susmak zor, konuşmak dert veriyor.
Gidenlerin ardından bakıp, kendi yolumu bulmak,
ya da hayata yeniden sarılıp güçlü durmaya çalışmak, mecburiymiş yeni yeni anlıyorum.
Sonra kendime dönüp, beklediğin her şeyin cevabını ruhuma soruyorum.
Senin acımadan terk ettiğin bu yolda,
bir destek de ben veriyorum kendime.
Seni kaybetmeyi göze almış biri için, üzülmek te neyin nesi anlamıyorum...
Biliyorum;
Bir gün yüzleşmeler saracak ikimizi de,
sen verdiğin sözlere bin pişman,
ben unuttuğum o sevgiden düşman olacağım.
Oysa ki solduktan sonra hiç bir bahar,
gelse bile yeşermeyecek...
Öğrenilmiş bir dersi ders kitaplarına bırakıyorum sana,
Seni aklımdan silmeye yeminler edip,
Çizgiler çekiyorum gönlümün ucuna.
Dilerim bu defa unutup birgün,
Hayata yeniden merhaba derim.
Hoşçakal gönül sızım, son sözler;
Unutmak kolaylaşır, sönünce hisler.
Kalemsiz Şair der ki: Veda vakti geldi,
Ayrılığın ardından, ne var ne yok anladım.