Gidenin Ardından Şiiri - Muhammed Yağmur

Kapının kapanma sesi hâlâ evin içinde dolanıyor,
perdeler yerinden kıpırdamıyor
ama rüzgâr yok,
yalnızca yokluğun ağır nefesi var odalarda.

Senin bıraktığın fincan
soğumuş kahveyle bekliyor hâlâ,
dudak izlerin,
zamana direnen son hatıram.
Bir cümle yarım kaldı masanın üzerinde,
kimse tamamlamadı.

Pencereden bakıyorum,
gidişinin ardında kalan gölge
sokağın taşlarına sinmiş.
O adımlar bir daha buraya dönmeyecek biliyorum,
ama kulaklarım hâlâ aynı sesi arıyor.

İnsanın kalbinden birini çekip aldığında
yerinde kalan boşluk
ses yapmıyor,
ama yaşamak boyunca çınlıyor.