Biliyordum, kolay olmayacak…
İçimde bir yerlerde, hiç söylemediğimiz, birbirimizin gözlerine bakarak geçirdiğimiz o sessiz dakikalarda,
Bir gün gideceğini hissediyordum.
Ama yine de, umutla bekledim.
Şimdi neden vazgeçtin?
Neden bu kadar kolay,
Gözyaşlarımı bir kenara itip,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta