Gidenin Ardından

Demek ki mühürlemişsin kalbine hükmü,
Kim bilir ne vakit kopardın aşkın kökünü.
Hangi derin düşünce, hangi sessiz his,
Belli ki başka bir bahara döndü hevesin.

Her sevda bir ömür sürer sanma,
Lakin vefasızlık düşer mi hiç bir aşka?
Bir yüreğin ateşini bir başına söndürmek,
Hangi vicdan taşır bu denli bir yükü tek?

“Seviyorum” dedin, hem de bakarak gözlerime,
Oysa gönlün çoktan düşmüş başka bir heceye.
Sözlerin nicedir hançer gibi dokunur,
Kalbimden koptu aşk, iz bırakır, savrulur.

Belki başka bir yüzün gölgesine düştün,
Beni sana unutturan sırra eriştin.
Lakin bil, zaman yitip gitmez boşuna,
Her hatıranın izleri yazılır ruhuma.

Eğer yüreğin buraya bağlı değilse,
Zincirleme kendini, kalma nefrete.
Aşkımdan ne aldıysan, çıkar götür,
Ama unutma: her yara bir gün vaktiyle gürler.

Hak’tır yürek, ne ah yerde kalır,
Ne de mazlumun sesi boşlukta yanar.
Her gidenin ardından, bir gök çınlar,
Yol bitse de, iz hep sonsuza uzanır.