Son’un dayanılmaz ağırlığı
bozar sabahın sessizliğini,
bedenin iç geçiren soluğunda
canhıraş bir feryadın
başlar “gidiyorum”un,dönülmez yolculuğu
Bir devenin ağırlığında olur kuş gövde/
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
