--Gidenin ardından. Şiiri - Yusuf Karabağ

Durdura bilecek cesareti bulamaz insan, çoğu zaman kendinde
Akıp gider avuçlarından zaman gibi, hep bir şeyleri eksilterek
Gittiyi an sana sadece tarifsiz,tam şuranda bir sızı kalır.
Ve yalnız kaldığı ilk anda anlamaya başlar insan
Gidenin aslında beraberinde bütün yaşama hevesini götürdüyünü.
Göz yaşlarıyla taze tutmaya çalışırken anılarını hep bir eksiklik vardır.
Gitmiştir ve hiç dönmeyeceğini bildiyi için duyduğu acı
Ölümün soğuk kollarına atılan birinin duyduğu acıdan daha az deyildir.
İşte bu noktada anlar insan yüreyini emanet ederken aslında bütün bir benliyini emanet ettiyini gidenin ardından…