Gidenin Ardında Şiiri - Adem Öztürk

Geçmişimi hatırladım fısıldayarak kulağıma,içinde sen.
Belki küçük bir parçayı çıkardın hayatımdan,
Büyük bir parçanın kanı aktı gitti.
Haykırarak terkettin kalanlarımı süpürerek beynimden,
Şimdi hasrete ağlayıyorum.
Ne bırakır geçmişten hatıralar,
Acıyarak baktığım kendim bile giderken benden,
ne dememi bekliyorki bu karanlık,
Yarımını rüzgara kaptırdım,
Kalanı ayaklarımın altında.
Oysa bölmek isterdim tam ortasından hayatımın.
Anlatmaya çalışırken seni,
İsterdim yüreğimin kafesini parçalamak,
Bağırmak seni,gümbür gümbür çarpınarak.
Ellerimin sıcaklığını tutardın belki,
Soğuk ellerinde yatıştırırdım yangınlarda yüreğimi.
Severdik elbet,ihtimalinde herşeyin.
Aklım kayardı varlığına, varlığım yokolurken ellerinde,
Özlemek isterdim ağlarken seni.
Maviye hasret ve yeşile doymak bilmeyem umutlarımla.
sarılmak isterdim sımsıkı.
Seni tanımadan kaç kez ağladım cansızlığıma.
Kaç kez utandım sen yokken,
Kaç kez kaybettim yokluğunu,
Gidiyorsun,haklısın,yoktun ki zaten.
Kuruntularım vardı,senleşen duygularım.
Kurtaramadığım geçmişim.
Kumaşı ütülenmiş geleceğimin buruşan ruhunu taşıyordum,
Çok gecikmiştim, veya sen geç kalmıştın tutunmak için,
Her uyanışım sen diye nefessiz kaldıkça geçmiş içim.
Boğazı kesilmiş hayallerimin son çırpınışı bunlar,
Bir kıpırdatır bir savurur seni,
Bitermi biter akarken kanım.
Kururken sen olurum ümidiyle beslenirim,
Son bir çırpınış,can diye titrerken seni,
Bırakmak kolaymı,en kıymet verdiğim.