Suçlu sensin dedin ya giderken.
Doğru söyledin leyli yar.
Bendeydi suç.
Çünkü ben seni
Yaşadığın şehrin kaldırım züppeleri gibi
Allı pullu sözlerle değil
Sinemi parçalar gibi çarpan
Şu çocuksu yüreğimle sevdim.
Çünkü ben seni
Kavgam kadar sevdim
Namusum kadar.
Nasır tutmuş ellerim gibi kaba olsada
Yama dağı gibi ulu
Fırat suyu gibi coşkulu
Alnımdaki ter gibi berrak
Anamın temiz sütü gibi ak sevdim
Kuru kuruya gitmek sana yakışmaz
Giderken
Ekine vurduğum tırpan gibi
Dibinden biçte git umutlarımı
Bir daha yeşerip boy atmasın başka baharlara
Kökünden kopar yüreğimdeki tomurcuk karanfili
Tohuma durup yeniden açmasın
Kırda git kanatlarını ak güvercinlerimin
Bir daha havalanıp uçmasın.
Git...
Beni bir başıma
Beni sensiz
Beni bensiz bırakıp git
Yalnızlığımı kökünden dinamitleyip
Dağ gibi üstüme yıkarak git..
Öyle git ki..
Bir daha asla dönüşün olmasın.
Öyle git ki
Bu adam belini bir daha doğrultamasın.
Kayıt Tarihi : 12.11.2004 00:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
