Giden yolcunun kendisi Şiiri - Evren Dalgıç

bir başına akardı,
bir başına kokardı,
saklanacak yeri yoktu,
adı vardı,
sanı yoktu.
bir şiiri vardı,
ezberlemişti bir kaç satırı
dilinde evirir çevirir,
üstüne arasıra bir kaç kelime ekleyip,
dalgın dalgın tekrarlardı.

bulutu vardı,
bir kaç damla gözyaşıyla,
karma karışık yağardı.
o'nun olduğunu sandığı diyarlara,
kırık bir kuşun kanadından
titrek gözleriyle bakardı.
şairdi,
kendini şairden sayardı.

o'nu düşündükçe,
yüreği ürperir,
işte o an;
ilham denilen melete kapılırdı.

sarma içerdi sigarayı,
bazen bırakırdı,
içenlere bakıp,
bir de utanmadan hayıflanırdı.
aklına düşünce o;
yine titrerdi elleri
sağlığı boşverirdi,
hayatı,
tuttuğu takımı..

bazen evini terkederdi
babasıyla fazla uyuşmazdı zaten,
bir anası vardı arkadaşı,
onunla da bozuldumu arası,
kaybolurdu bir zaman.
bir zaman;
bulamazdın şair sananı.

yokluğu çekilmezdi,
varlığında sayılmazdı.
sarpa sarardı yürüdüğü yolları.

sigaraya başladı tekrar,
sonra kayboldu uzaklarda.
yine o'nun adını,
şiirinde koklaya koklaya.

şimdilerde,
poyraz eser yüreği,
bu şiiri yazdığında da,
fırtına vardı yüreğinde besbelli..

ufukları sarardı,
yolları buharlaştı.
kimsecikler yoktu uğurlandığında yanında.
göğsünde hançer yarası
yağmursuz bir özlem bulutunda.
bir elinde hatırladığı bir kaç satırıyla şiiri,
bir elinde bıraktığı sigara...

(Ankara 2006)