Giden ve Kalan Şiiri - Muhammed Okay

Kendisi gider
Yarası kalır.
Yarası gider,
İzi kalır.
İzi gitse bile
Yine de sızısı kalır.
Keskin jilet kesiği sızısı gibi...

Kendisi gider,
Bıraktığı yangın kalır.
Yangını sönse,
Dumanı kalır.
Dumanı geçse
Közü kalır.
Közü sönse de
Geride simsiyah enkazı kalır.
Tıpkı yakılmış bir ormandan geriye
kalan simsiyah ölüm örtüsü gibi.

Kendisi gider,
Acısı kalır,
Sancısı kalır,
Karanlığı kalır,
Soğuğu kalır,
Yokluğu kalır.
En çok da seni her saniye
Durmaksızın yutan
Sendeki sonsuz boşluğu kalır...