Umutlarımı vagonlara koymuşum
Hepsini tek tek yolcu ediyorum, bilinmezliğin raylarından.
Şimdi meçhule giden bir tiren kalkar
Gönül istasyonumdan.
Ne acı bir sesle çıkar yola
Ve dumanlar eşliğinde ayrılır aramızdan.
Gözü yaşlı bir ben kalırım öyle
Yalnız başına arkasından bakan.
Çare yok ki durdurayım
Hayır gelmez ne arkadaştan ne anadan nede yardan.
Bilinen bir tek şey var o'da
Artık bir daha haber gelmeyeceğidir umutlarımdan.
Kayıt Tarihi : 6.10.2017 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hepimiz hayatın belli dönemlerinde hayaller kurarız bir gün geçek olur umuduyla.Ama gün gelin insan arkasına bakıca insan bunlardan belki çok azı belkide hiçbirinin gerçekleşmediğini görür. İşte bu şiir kaybolan umutların dizeler halinde ifade edilmesidir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!