Giden Sevgiliye Şiiri - Sultan Polat

Burnumda kokun,
Dudaklarımda tadın,
Bırakıp gitmeler acıtmaz ki
Geriye kalan anılar burkar yürekleri.
Olmadı işte,
Unutmuş gibi yapmak zormuş…
Kendime bile itiraf edememiştim gittiğini
Oysa ne kadar da mutluydum
İlk heyecanlarımdın,
Yanaklarımdaki al al utanışlarım,
Ellerimdeki ürkek titremelerdin…
Dudağımın kenarında seni andıkça oluşan bir tebessüm varsa hala
Senden değil, yaşantılardan yadigardır.
Yoruldum, vazgeçtim senden
Aslında kendimden…
Anılar da yordu beni…
Kurtulur muyum uzaklara kaçsam, yanımda götürmesem kokunu,
Gözlerimi kapatsam, görmesem gözlerini,
Kulaklarımı tıkasam, duymasam aşk kokan yumuşacık sesini…
Şimdi kalbimde sadece kızgınlık var, yakıyor içimi
İntikam çanları çalıyor kulaklarımda
“belki de haklıdır” diyor bir ses içimden
Aceleci bir başkası susturuyor onu
“ne olabilir ki bahanesi”
Bir parçam koşmak istiyor arkandan, atmak kendimi kollarına,
Öfkeli birisi “hayır” diyor “tut kendini unut onu”
Parçalarım bile uzlaşamıyor aşk dile gelince! ! !
Aşk mı?
Değil belki de!
Adı her neyse işte…
Dönüp gelsen geri çekip giderim arkama bile bakmadan
Koklamadan, dokunmadan…
Belki tutamayıp kendimi kızıp söverim,
Ama yine de severim.
Ruhuma girsen, bir görebilsen içimdeki fırtınayı
Duyabilsen içimdeki sessiz çığlıkları
Sensizlikten daha çok acıtıyor canımı bu buhran
Kabuğuma sığamıyorum
Sokaklarda deli gibi koşmak
“neden ya, neden” diye haykırmak istiyorum
Ama sana değil, öylesine boşluğa
İçimden kopup çıkmasını istiyorum bu bastırılmışlığın
Dostlarıma numara yapmaktan kurtulurum belki
Nasıl zor bir şey bilemezsin
Bilme de zaten
Yaşama bunların hiç birini
Kızarım sana, söverim belki ama kıyamam ki…