Giden Sevgiliye Şiiri - Abdulkadir İlyas

Deva umduğum dert olmuş ermiş aklım firara
Cana yazdığım can almış sevdam fakir fukara
Fersahlarca uzak artık aşk bu ceza az kahrıma
Yıllanmış yalanlar doğru söyler ağrı katar ağrıma

Sinmiş tenime acılar derin elim kalem tutmaz oldu
Mısralarım yetmedi ahıma sanki dilime gem vuruldu
Adını andıkça titredim baki hayat ufka vurdu
Hayat ağacıma silleler indi durdu kalbim hesap soruldu

Açtım ellerimi yüce semaya figan ettim yar yurdundan
Sundum aczimi giryemle bir medet dedim bol suyundan
Derman bulamadı ellerim yüzüm yoktu yalvaramadan
Kirli başımı öne eğdim kapandı gözler af duyamadan

Biçare aklım bihaber gönlüm hala umutlu halinden
Derdime sunamadım derman yakar içimi en derinden
Birebir merhem olsa gelen fayda olamaz yârimden
Böyle gelmiş böyle dönerim hevesim yok sevdiğimden

Yaşlar kolay kopmaz yerinden sahte denmez akanlara
Gönül sızım dinmez acır sitemim can yakanlara
Bırakıp gitti beni sevdalım denilmez ki soranlara
Ölende ancak çözülür diller doyar da karın yalanlara…

2007