Yaralı Zamanlar"
Bir gülüşüne sığardı bahar,
şimdi donuk bir sabahın kıyısındayım.
Ne yana baksam
biraz sen,
biraz eksiklik...
Dokunduğun her yer hâlâ sıcak,
ama ellerin çoktan gitmiş.
Adını anmak
bir dua gibi dökülüyor dudaklarımdan,
her seferinde içim biraz daha eksiliyor.
Sevmek, bazen bir yangını içe içe taşımakmış,
bazen bir ismin ucunda
kalmayı kabullenmekmiş.
Gözlerin…
en çok da onlara yenildim.
Giden sendin,
ama kalan hep bendim.
Zaman sensiz ağır bir yük,
günler, seni bekler gibi geçiyor.
Gece, bir yara gibi büyüyor içimde.
Söyle, bir anlığına bile özledin mi?
Yoksa ben
yalnız kendi hayalimde mi sevdim seni?
08.07.25
~Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yorumsuz:))
hep çok sevilen...en çok.
Kalan,
Bogazdan geçmeyen bir lokma gibi
Hep yutkunan.
Tebrik ediyorum.
"Zor cevaplar..."
İnsan sevdiğini bilir
Ama sevildiğinden emin değildir,
O
Ancak yaşanınca...
Gitmemek üzere...
Tebrikler Gülay Hanım.
TÜM YORUMLAR (4)