Giden Ömrüm Şiiri - Kul Atilla

Ömür dediğin bir ayağı kırılmış köprüye benzer
Sonradan geçenleri benzi sararmış solmuş
Muhabbet duyduysan gonca ile güle
Ansızın elveda edersin can ile canana

Bedbahtın çemberine düşen gönül
Tüm benliğimi sarmış kara bir sarmaşık gibi
Ne faydası var artık tüm umutların
Geri gelir mi gençliğim ve ömrüm

Karaladığım satırlara ömrümü sakladım
Elimdeki kalem bile görmedi ne yazdığım
İlkbaharın rüzgârıyla hızla geçen hayatım
İnsanlar birer fani hayat tümüyle bir mani

Güle gamı kederimi aşikâr eyledim
Oda feryat edip ağladı kendi haline
Nicedir bülbül konmadı bu gonca güle
Ayrıldık ömür ile hayat köprüsünde