Giden Kirli Aşk Şiiri - Haşim Ural

Sigaramın ucunda yaktım yağmurları yokken
Hayır olmaz, geceleri ortak edemem sana
Şimdi odamın bütün duvarlarında sen varsın
Kir, pas, yosun ve antetli anason kokusu
Gökyüzünde, yakamozda ve yeryüzünde ve bu gök kubbe
Kıyamıyorum sana, bile bile aldanıyorum
Hani gitmiştin ya sen, geri de bir kâğıt bir kalem sırılsıklam bırakmıştın ya beni
Çok geç artık vakit yok gemi çoktan kalktı bu limandan
Artık ellerim ceplerimde, dudaklarımda hüzün, saçlarım dağınık
Kapımın eşiğinde bir rüzgâr, penceremde ayazlar, izmaritsiz ve zahmetsiz bir yağmur
Vakit çok geç artık sabah oldu bile
Gittiğin yerden dönme, ben artık terk ettiğin gibi değilim
Hiçbir şey ne sen gibi, ne de olması gereken gibi
Sadece yokluğun, soğuk, yalnız, azap, kış, kıyamet,
Hırkam, kareli gömlek, bir kazak, bir ceket
Radyo da rumca, şiirlerde kürtçe, ayrılık tadında bir şarkı türkçe
Hangi dilde yazılırsa yazılsın, yokluğun anlamı yalnızlıktır.
Sokaklar, kuşlar, ağaçlar, parklar ve yalnızlık dilinde kadınlar, kızlar, yollar
Işıklar, kışlar, sabahlar, sonbaharlar ve yalnızlık kıvamında istasyonlar
Her şey seni hatırlatıyorlar bana
Aynalar, kitaplar, şiirlerin katledildiği sayfalar
İçinde gecenin bir martı gibi yüzen yıldızlar
Şimdi nereye baksam, kimi arasa gözlerim, herkes ve her şey sana benziyor
Sen gittin ya ardında bir virane bıraktın
Hani yaratmak sadece allaha mahsustu, sen beni gözlerinle aldattın
Ömrümü nişanlı nişansız sabahlara attın
Gelme artık yokluğuna alıştım
Dumansız bir sigara gibi
Sarhoş akşamlarda ayyaşlar gibi
Mevsimlerin ardına saklanan takvimler gibi
Sonbaharda kışlar gibi
Ezanlarında bu şehrin, sokaklarında bu eylülün, şerrinde gecelerin
Beni bir kül gibi yakılası bıraktın,
Vakit çok geç beni dudaklarında, duraklarında, ıssız, sensizleşmiş, ölümsüzleşmiş
Bir ömürle gecesiz bıraktın…

Çok geç artık vakit yok gemi çoktan kalktı bu limandan…