Giden Kediye Ağıt Şiiri - Nurhan Özgel

Öyle mağrur bir duruşu vardı ki
Sanırsınız evin tek hakimi
Canı istediğinde öyle bir bakışla bakardı ki
Sarıp sarmalamak gelir de doyamazdın.
Güzel tüylerini öpmek gelir içinden de kıyamazdın

Her nasılsa bir İskoç ismi verilmişti ona,
Yeşil göz, beyaz çoraplar ve smokini ile çok yakışıklı
O beyaz gömlek her daim tertemiz
Ayaklardan biri kek bacağı

Korkardı, ürkerdi bahçeye bırakılınca
Sokağı bilmeyen ev kedisi güzel Barry
Bir eli yağda, bir eli balda konformist kedi
Kayboldu sokaklarda oldu serseri

Kaybolmadan önceki son gece geldi eve,
Karyolada yatmayan kedi uzandı yere
Döndü yatağa, döndü bir sağa bir sola,
Sonra kayboldu birdenbire

Günler sonra girmiş sahibesinin rüyasına
Beni kurtar, çok korkuyorum orda demiş
O günden sonra onu gören olmamış

Ah Barry, karakterli Barry,
Hala yanar ciğerimin bir yeri
Geceleri sokaklarda benzer bir karaltı gördüğümde
Seslenirim gel pisi pisi, gel Barry
İnsanlar şaşırır, bir bakar önce
Anlarlar sonra bu da yavrusunu kaybetmiş bir deli.

Barry’nin arka bacaklarından biri tam çikolatalı kek şeklinde görünürdü.